Hanoi, de meningen zijn verdeeld.
Door: Nurai Mertens
Blijf op de hoogte en volg Nurai
13 Januari 2016 | Vietnam, Hanoi
We leven nog! *juicht*
Ik zal even bij het begin beginnen. Afscheid nemen was minder zwaar dan ik had gedacht, maar het blijft moeilijk. Toen we eenmaal door de douane waren, was ik de tranen echter alweer vergeten (geen zorgen moeder, ik zal je niet vergeten hoor). Ik was best zenuwachtig voor de reis en vooral dat er iets verkeerd zou gaan maar daar had ik me geen zorgen om hoeven te maken. Qatar Airways heeft voor een rustige vlucht gezorgd. Zeventien uur later stonden we op het vliegveld in Hanoi, te wachten op ons visum. De mensen achter de balie waren niet erg spreekzaam en na twee uur slaap wilden we het liefst zo snel mogelijk naar het hotel. Een uur later konden we eindelijk onze baggage ophalen en stond onze chauffeur al te wachten. Onderweg naar het hotel ben ik ongeveer tien keer in slaap gevallen, dus heel veel van de omgeving heb ik niet meegekregen. Eerst gedoucht, wat gegeten en in het hotel meteen in slaap gevallen.
Vannacht hebben we ruim 12 uur geslapen, dus de jetlag is redelijk onder controle. Hanoi is een en al drukte, lawaai en chaos. In het verkeer zit geen logica, of een die ik nog niet heb kunnen ontdekken. Auto's en scooters rijden door elkaar, fietsers heb ik bij elkaar misschien vijf gezien. Je moet maar gewoon beginnen met oversteken en hopen dat ze stoppen en je niet wordt overreden. Het weer wordt in ons reisboekje beschreven als 'fijne mist'. Over de mist hebben ze in ieder geval gelijk. Vanochtend een rondje om het Hoan Kiem meer gelopen, we hebben de reuzeschilpad die er leeft niet kunnen vinden. We werden aangesproken door een student die z'n engels wilde oefenen. Een half uur later had ik ongeveer drie woorden gezegd en wist ik zijn hele levensverhaal, toen hebben we maar afscheid genomen. Tot nu toe zijn we niet ondersteboven van Hanoi, het is vooral heel overweldigend. Zometeen gaan we naar een - NEE IK WIL GEEN PLAKBAND KOPEN - voorstelling in een 'water puppet theater', misschien worden we daar enthousiast van. Ik heb wel foto's gemaakt maar geen die echt de moeite waard zijn. Sorry papa, ik zal m'n best doen!
Ik zal even bij het begin beginnen. Afscheid nemen was minder zwaar dan ik had gedacht, maar het blijft moeilijk. Toen we eenmaal door de douane waren, was ik de tranen echter alweer vergeten (geen zorgen moeder, ik zal je niet vergeten hoor). Ik was best zenuwachtig voor de reis en vooral dat er iets verkeerd zou gaan maar daar had ik me geen zorgen om hoeven te maken. Qatar Airways heeft voor een rustige vlucht gezorgd. Zeventien uur later stonden we op het vliegveld in Hanoi, te wachten op ons visum. De mensen achter de balie waren niet erg spreekzaam en na twee uur slaap wilden we het liefst zo snel mogelijk naar het hotel. Een uur later konden we eindelijk onze baggage ophalen en stond onze chauffeur al te wachten. Onderweg naar het hotel ben ik ongeveer tien keer in slaap gevallen, dus heel veel van de omgeving heb ik niet meegekregen. Eerst gedoucht, wat gegeten en in het hotel meteen in slaap gevallen.
Vannacht hebben we ruim 12 uur geslapen, dus de jetlag is redelijk onder controle. Hanoi is een en al drukte, lawaai en chaos. In het verkeer zit geen logica, of een die ik nog niet heb kunnen ontdekken. Auto's en scooters rijden door elkaar, fietsers heb ik bij elkaar misschien vijf gezien. Je moet maar gewoon beginnen met oversteken en hopen dat ze stoppen en je niet wordt overreden. Het weer wordt in ons reisboekje beschreven als 'fijne mist'. Over de mist hebben ze in ieder geval gelijk. Vanochtend een rondje om het Hoan Kiem meer gelopen, we hebben de reuzeschilpad die er leeft niet kunnen vinden. We werden aangesproken door een student die z'n engels wilde oefenen. Een half uur later had ik ongeveer drie woorden gezegd en wist ik zijn hele levensverhaal, toen hebben we maar afscheid genomen. Tot nu toe zijn we niet ondersteboven van Hanoi, het is vooral heel overweldigend. Zometeen gaan we naar een - NEE IK WIL GEEN PLAKBAND KOPEN - voorstelling in een 'water puppet theater', misschien worden we daar enthousiast van. Ik heb wel foto's gemaakt maar geen die echt de moeite waard zijn. Sorry papa, ik zal m'n best doen!
-
13 Januari 2016 - 16:05
Jackie:
blij dat jullie goedzijn aangekomen!!! -
13 Januari 2016 - 16:19
Vera:
Hahahah ik vind het nu al leuk om te -NEE IK WIL GEEN TAPIJT KOPEN- lezen -
13 Januari 2016 - 16:51
Danja:
He lieve Nurai,
Heerlijk om te lezen en een beeld te krijgen van jullie daar.Vooral je beschrijving van het verkeer zie ik helemaal voor me...haha...voorzichtig he... (mens bemoei je er niet mee)
Geef je mijn lieve dochter een kus van me.
Have fun verders xxxx
Danja -
14 Januari 2016 - 09:39
Joël :
Ja inderdaad wel foto`s maken !! -
14 Januari 2016 - 12:20
Margriet:
Hè, meisje ik hoop dat je er ontzettend van gaat genieten. Ik volg je berichten. -
15 Januari 2016 - 15:42
Cindy:
'ja ik wil zon zien' ?
<3 -
15 Januari 2016 - 19:42
Truke:
Wat leuk dat ik je reisverslag kan lezen. Ik zie nog geen reacties van familie maar die zullen nog wel komen. Erg leuk,zo lijk je wat dichter bij. Liefs van mij voor jullie beide.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
