Here comes the sun.. Of toch niet

Na de teleurstelling van Hanoi en het slechte weer, besloten we om Sapa over te slaan en de zon achterna te gaan. We werden s'ochtends bij ons hotel opgehaald door een busje dat eigenlijk te groot was voor de straat, die ons naar Ha Long zou brengen. En wie zaten er naast ons in het busje? Nederlanders natuurlijk. Toch knap dat zo'n klein landje zich zo weet te verspreiden. We kunnen nog geen vijf minuten onze ogen dicht doen voordat we weer een stel landgenoten zijn tegengekomen. Ook leuk natuurlijk, om verhalen van andere mensen te horen.
In Ha Long was het een stukje warmer maar nog steeds bewolkt. We hebben een boottochtje gemaakt door Ha Long Bay, met een stop bij een hele mooie grot. De binnenkant deed me denken aan een kruising van de droomvlucht en de pandadroom in de efteling (pandadroomvlucht?), misschien ook door de lichtjes die er waren geïnstalleerd. Ik zal wel foto's toevoegen want ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven.
Verder was er niet heel veel te doen in Ha Long zelf en aangezien we nog steeds geen zon hadden gezien (wat hebben we toch een zwaar leven) boekten we s'avonds een bus die ons de volgende ochtend van Ha Long naar Ninh Binh zou brengen, vanuit waar we meteen door zouden gaan met de nachtbus naar Hue.
De nachtbus.. Hoe zal ik het zeggen. Het leek meer op een bus uit hel. Denk aan de bus uit Harry Potter en gevangene uit azkaban (mensen die niet weten waar ik het over heb, shame on you) maar dan tien keer erger. Er waren drie rijen met 'stapelbedden' en toen wij opstapten waren er alleen nog twee plekjes achter in het hoekje over. We zaten zo in het donker en onderin gepropt, je zou er spontaan claustrofobisch van worden. Toch was ik blij dat we niet voorin zaten zodat we niet konden zien wat er op de weg aan de hand was. Hoe vaak we op het nippertje aan de dood zijn ontstnapt.. Grapje mama!! Maar twaalf uur later stapten we heelhuids de bus uit en werden begroet door - jawel - de zon!!! Jeeeeeej! We hebben meteen onze rugzak overhoop gehaald om onze slippers te vinden. We hebben vandaag ook niet heel veel uitgevoerd, na een nacht niet geslapen te hebben in de slaapbus moesten we wat inhalen. Nu zitten we uit te buiken na een heerlijke maaltijd in een lokaal restaurantje, te wachten tot het ophoudt met regenen. Want ja, het regent weer. Ik begin te denken dat de regen ons achtervolgd, als boetedoening voor het feit dat we aan de kou in Nederland zijn ontstnapt. Meer over die theorie later.