Zo warrrm

Sorry Vera! Ik wilde echt eerder wat schrijven, maar het kwam er de hele tijd niet van. Even kijken waar ik was gebleven.. We zijn van Hoi An naar Nha Trang gegaan, wat we beter hadden kunnen overslaan. Daar zijn we één nachtje gebleven en de volgende dag gingen we weer door naar Da Lat. Hier hebben we een hele leuke tour gedaan in de buitenwijken van Da Lat. We zijn onder andere naar een krekelboerderij geweest (waar we krekels hebben gegeten en ze waren best lekker), naar een zijdefabriek geweest en naar een lokale markt. De gids vertelde ons over de gebruiken en tradities van Vietnam, wat heel interessant en nuttig was. Als je bijvoorbeeld in een winkeltje naar de prijs van een product vraagt, wordt van je verwacht dat je het koopt. Als je dit niet doet, zal de verkoper waarschijnlijk boos op je zijn omdat dit ongeluk brengt voor zijn winkel. We mochten ook verschillende soorten fruit proberen, waarvan de 'potato apple' (aardappelappel?) de vreemdste was.
Vanuit Da Lat verder met het krakkemikkigste busje dat we tot nu toe zijn tegen gekomen naar Mui Ne. S'ochtends was in Da Lat nog best fris en aangezien we om zeven uur s'ochtends de bus namen, deed ik maar een lange broek aan. Grote fout. In Mui Ne is het overdag meer dan 30 graden met volle zon. Heeerlijk natuurlijk, iets minder als je een spijkerbroek aan hebt. Spijkerbroek uit, bikini aan en ik was weer gelukkig. Ons hostel kwam met zwembad erbij en daar hebben we goed gebruik van gemaakt. We waren vanuit Da Lat gereisd met een Nederlandse jongen, die al eerder in Mui Ne was geweest en een heel lekker Indiaas restaurant wist.
In Mui Ne hebben we niet veel bijzonders gedaan, vooral veel aan het strand en zwembad gelegen. We hebben wel een zandduinen tour gedaan, die wel leuk was maar niet spectaculair. De zonsondergang werd een beetje overschaduwd door de kilo's zand die een plekje zochten bij ons. In onze ogen, neuzen, oren, mond, jurk, tas, noem het maar op. Die avond krokodil gegeten, wat naar een minder lekkere versie van kip smaakte. Het restaurant had ook slang maar die was net door een ander tafeltje besteld en ze hadden er geen meer op voorraad.
Nu zitten we in de bus naar Saigon (Ho Chi Minh City) waar het nog 6 graden warmer schijnt te zijn en ontzettend druk. We hebben er heeeeeel veel zin in (was dat sarcastisch genoeg?). Daarna - als we het voor elkaar krijgen - willen we even naar de Mekongdelta en Phu Quoc en dan naar boven in Vietnam en naar Laos, of naar Cambodja en daarna Laos. Voor de rest gaat het goed, Mare en ik hebben elkaar de haren nog niet uitgetrokken dus daar zit het ook wel goed. Ik slaap hier veel beter dan thuis, meestal ongeveer tien uur per nacht. Het zal wel met het gebrek aan stress te maken hebben. De vrijheid is heerlijk maar soms is het ook lastig om de hele tijd keuzes te moeten maken. Ondertussen zijn we ook gewend om in slaapzalen te slapen en het continu reizen wende ook snel. We zijn nu drie weken onderweg maar dat zouden we echt niet zeggen. Soms krijg ik een beetje heimwee als ik bedenk dat ik nog meer dan drie maanden zonder alle lieve mensen thuis moet doen, maar dan denk ik aan alle geweldige dingen die we in die drie maanden gaan doen en is die heimwee snel vergeten (sorry lieve mensen). Het overvalt me af en toe dat we nu de reis aan het maken zijn waar we zolang naar toe hebben geleefd. Wat mogen we ons gelukkig prijzen.